माझ्या विश्वात तुम्हा सर्वांचे मनापासून स्वागत! स्वागत! स्वागत! तुम्हाला मी माझ्या जगात घेउन जाणार आहे, चला तर मग या आगळ्या वेगळ्या दुनियेच्या सफरीला.
गुरुवार, नोव्हेंबर ०४, २०१०
दिन दिन दिवाळी
नंतर जेव्हा आजीने आईला विचारले या देवांची तोंडे या बाजूला कशी झाली? आईला पण समजेना असं कसं झाल? जेव्हा त्यांना समोरच्या करंज्या दिसल्या तेव्हा सगळ्याचा उलगडा झाला आणि मला परत हे काम न सांगण्याचा पण निर्णय घेण्यात आला. असो.
मग आई चकल्या पाडून देत होती आणि आजी तळून घेत होती, मी टेस्टिंगचे काम करत होतो. मध्येच तळलेल्या कुठल्या आणि कच्च्या कुठल्या ते मला समजायचे नाही. त्यामुळे माझ्या हातुन चुकुन काही चकल्या मोडल्या गेल्या आणि माझी रवानगी दुसर्या खोलीत झाली. पण रडून रडून मी पुन्हा त्यांना सामिल झालो.
मी दुपारी झोपलो तेव्हा त्यांनी चिवडा करून घेतला.
संध्याकाळी आमच्या सगळ्या खिडक्यांमधले आकाशकंदिल लावले. नविन LED ची ट्युब लावली. मस्त चकमक चकमक करत होती ती.
उद्यापासून तिन दिवस आई पण घरी आणि बाबा पण घरी त्यामुळे मज्जाच मज्जा येणार आहे. मी भरपूर खाऊ खाणार, फुलबाज्या आणि केपं वाजवणार, नविन नविन कपडे घालून फिरायला जाणार. खूप धमाल करणार.
मी तर दिवाळी साजरी करायला सुरुवात केली सुध्दा,
मंगळवार, ऑक्टोबर ०५, २०१०
घोलवड - सावे फार्म
बरीच शोधाशोध केल्यावर घोलवडला सावे फार्मला जायचं नक्की झालं.
तिथे एक वेगळीच गाडी दिसली जिच्या सिट्स बांबूच्या पट्ट्यांच्या होत्या आणि छोटेसे इंजिन होते गाडी चालवायला. त्या गाडीला ’तारपा’ असे नाव होते. तारप्यामधे बसून आम्ही फार्मच्या बरेच आंत फिरलो.
दुपारचे एक वाजेपर्यंत पाण्यात मनसोक्त डुंबल्यावर सगळी जण बाहेर आली. टेस्टी गरम गरम जेवण जेवून, थोडीशी झोप काढली आम्ही. तिथून चहा घेवून जे निघालो ते डायरेक्ट ठाण्याला येवून थांबलो. येतानाच पुन्हा नोव्हेंबर डिसेंबर मध्ये परत जायचा प्लान केला आहे.
मंगळवार, सप्टेंबर ०७, २०१०
८ सप्टेंबर, मागच्या वर्षीचा
पटकन उत्तर हवं असेल तर फोटो पहा आणि सावकाश कळलं तरी चालणार असेल तर पोस्टच वाचा.
छान छान खाऊ खावुन दुपारी मस्त झोपलो. झोपुन उठल्यावर बघतो तर काय अजुन एक नविन ड्रेस. मावशीने मला जीन्सची पॅंट आणली होती. माझी पहिली जीन्स. मग मी जीन्स पॅंट आणि टी शर्ट घालुन तयार झालो.
मला कळेचना की आमची सगळी गॅंग नक्की कुठे चालली आहे. एका ठिकाणी सगळे गाडीतुन उतरलो. आमच्या बरोबर भरपुर सामान होते. मोठ्या पिशव्या, बॉक्स, इ. तिथे आत गेल्यावर बघतो तर काय मस्त सजावट केलेली, फुगे लावलेले, आणि गंम्मत म्हणजे भिंतीवर सगळीकडे माझेच फोटो लावले होते.
आई बाबांनी माझा हात धरुन केक कापला. कुणी मला भरवला तर कुणी मला असा रंगवला.
मग छोट्या मानसीताईने जादूचे प्रयोग करुन दाखवले.
ते बघता बघता मला आणि माझ्या मित्राला झोपच आली. बरं झालं आईने माझं अंथरुण पांघरूण आणलं होतं बरोबर. मित्राला पण अचानक झोप आल्यामुळे एकाच अंथरूणावर कसे बसे झोपलो आम्ही दोघं. आई म्हणाली, पुढच्या वेळी लक्षात ठेवायला हवं, वाढदिवसासाठी बोलवलेल्या गेस्टसाठी पण अंथरुण पांघरूण आणायला हवं.
मला जेव्हा जाग आली तेव्हा मी काय पाहीलं माहीत्ये? आई बाबा मस्तपैकी श्रीखंड पुरी, कॉर्न टिक्की, छोले, पनीर मसाला, पुलाव, केक असे छान छान खाऊ खात होते. मी उठलो आणि डायरेक्ट आईच्या पुढ्यातच जावून बसलो. माय फेव्हरेट श्रीखंड पुरी खायला.
असा हा मागच्या वर्षीचा ८ सप्टेंबर उद्या परत येणार आहे.
गुरुवार, ऑगस्ट २६, २०१०
काय करु आणि काय नको????
आईबाबानी मोठे घर घेतले, मला खेळायला, अभ्यास करायला, वगैरे वगैरे. मग जुन्या घरातील सामानाचे नविन घरात शिफ़्टींग, नविन घरात आईच्या दृष्टीने हा पसारा, माझ्या मते खूप वेगवेगळी खेळणी.
रोज मला नविन खेळणे मिळते आहे कुकरपासून सोफ्याच्या कुशनपर्यंत.
मंगळवार, जून ०८, २०१०
न लटकता लोकलने
गुरुवार, मे २७, २०१०
लग्न आणि गाडी
लग्नाच्या आदल्या दिवशी आई आणि मी मिळून रुखवतावर मांडायच्या सर्व पदार्थांचे नीट पॅकिंग केले. बॉक्समध्ये भरून पण ठेवले.
दुसर्या दिवशी म्हणजे मावशीच्या लग्नाच्या दिवशी सकाळी सव्वा पाच वाजता मी उठलो. दुदु पिउन झाल्यावर बाबांनी मला आंघोळ घातली. आईने मला लग्नासाठी खास शेरवानी ड्रेस आणला होता, त्याला छान ओढणी पण होती.
आत्याने गाडीची पुजा केली, मग काजुकतली दिली सगळ्यांना, मी दोन खल्ल्या.
मग नविन गाडीने आम्ही आत्याला, काकांना आणि सायलीताईला डोंबिवलीला सोडून आलो.
नविन गाडीने आम्ही मस्त फिरायला पण जावून आलो पण त्याबद्दल मी पुढच्यावेळी लिहीन.
सोमवार, मे १०, २०१०
९ मे २०१० @ दासावा
सोमवार, एप्रिल २६, २०१०
काय वाट्टेल ते - भाग २
शुक्रवार, एप्रिल २३, २०१०
बू झाला
थांबा थांबा असं मधुनच नको विस्ताराने सांगतो.
घरातली स्वयंपाकघर ही माझी सगळ्यात आवडती खोली आहे. आई जर काही बनवत असली तर मी जातीनं तिथे हजर असतो.
त्यादिवशी मी मस्त गिरकीचा खेळ खेळत होतो एका स्टिलच्या ५ किलोच्या डब्याशी. डब्याला एका बाजुला हाताने गोल फिरवायचं की तो मस्त गोल फिरतो. छान रमलो होतो मी. आई कढईत काहितरी ढवळत होती. बाबा खाली पार्किंगमध्ये गाडी पुसत होते. माझा खेळ चांगलाच रंगात आला होता, मी एक मस्त मोठी गिरकी दिली डब्याला आणि ’ढाम्म्म्म्म्म’ झालं. एक सेकंद मला कळलच नाही. माझा उजव्या पायाचा अंगठा. पाच किलोचा मोठा स्टिलचा डबा माझ्या उजव्या पायाच्या बोटाच्या अंगठ्यावर. आई जोरात ओरडली आणि मी जोरात भोकाड पसरले.
माज्या अंगठ्याच्या नखामागची स्किन थोडीशी निघाली आणि रक्त येत होते. मला खूप दुखत पण होते आणि आपल्याला काहितरी झाले याची मला भिती पण वाटत होती. हे काय झालं माझ्या पायाला? मी ओक्साबोक्शी रडत होतो. आई मला उचलुन हॉलमध्ये घेवुन गेली. आता मी आईच्या मांडीत झोपुन रडत होतो. आई माझ्या पायाला काहितरी लावण्याचा प्रयत्न करीत होती. मला सांगत होती ’शनु, रडु नको, मी औषध लावते’ पण मी तिला माझ्या पायाला हातही लावुन देत नव्हतो. अजुन जोरात रडणे सुरु केले ते पाहुन मग आईला पण रडु यायला लागले.
तेव्हढ्यात बाबा दार उघडून आत आले, स्वयंपाकघरातुन धुर येत होता, आई आणि मी रडत होतो हे सगळं पाहुन त्यांना समजेना नक्की काय झालयं. जिथुन धुर येत होता तिकडे म्हणजे किचनमध्ये जावुन त्यांनी गॅस बंद केला. मग आमच्याकडे वळुन म्हणाले , काय झालं? तुम्ही दोघं का रडताय?
आई म्हणाली, स्टिलचा डबा आर्यनच्या पायावर पडला. बाबांनी विचारले, मग तु का रडत्येस?
कारण त्याच्या पायाला लागलयं, रक्त येतयं म्हणून. मी त्याच्याकडे लक्ष द्यायला हवं होतं नीट.
छे! ही तर सुरुवात आहे, मोठा झाल्यावर बघ किती धडपडेल तो! हे तर काहीच नाही. सोफ्रामायसिन लाव आणि दुदु पण दे त्याला प्यायला. बाबांनी मला उचलुन घेतले आणि आईने दुदु आणुन दिले प्यायला. हळुच औषध पण लावले.
दुदु संपल्यावर मी भोकाड पसरणार तेव्हढ्यात बाबा म्हणाले, चला बाईकवरुन कोण भुर्र येतय फिरायला. माझी लगेच होकारार्थी मान हलायला लागली मग माझे रडणे आपोआप कमी झाले.
जाताना बाबा आईला म्हणाले आता काळ्याकुट्ट रव्याचा उपमा तर बनु शकत नाही तेव्हा मस्त गजाननचा वडापाव आणतो आपल्याला, आईल पण हसायला आले. मी आणि बाबा मस्त बाईकवरुन फिरुन आलो. मला लागलय हे मी विसरुन पण गेलो.
खाताना बाबा म्हणत होते मगाशी तुमचा दोघांचा फोटो काढायला हवा होता एकत्र रडताना आणि दोघही खूप हसले. नंतर कित्येक दिवस मी बू कुठे झाला म्हटलं की उजव्या पायाच्या अंगठ्याकडे बोट दाखवत असे.
आता कळलं, माझी ही पोस्ट बिनाफोटोची आहे कारण, मला "बू झाला"
सोमवार, एप्रिल १९, २०१०
मी पाहिलेले कोकण - २
आमचा खाबु ग्रुप चालला होता चिपळूणला मावशीच्या ’केळवणासाठी’. बाबा आमच्या ग्रुपमधुन कटाप झाले होते स्वत:हुन.
आज मी एक सगळ्यात मोठं फळ पाहिलं ’फणस’ घराच्या दारातच झाड होतं, माझा हात पोचेल एवढ्या जवळ फणस लागले होते त्याला.
गुरुवार, एप्रिल १५, २०१०
काय वाट्टेल ते - भाग १
मला कोणीतरी आडवं करा रे! फोटो कसले काढताय?