Loooooooooooong Drive......

कधि नव्हे ते आईने मला सहा वाजता उठवले. मला खुप हाका मारलेल्या आणि उभे केलेले आठवते. नंतर पाहिले तर मी बाथरुममध्ये आंघोळ करत होतो, म्हणजे आई घालत होती.
मला कपडे घालुन बाबांबरोबर खाली पाठवण्यात आले, आईचे अजुन आवरायचे होते. बाबा म्हणाले, आज तुझा पहिला लांबचा प्रवास तोही 'महडच्या गणपतिला'. यावरुन मला एवढ कळलं, आम्ही महडला जात आहोत. जाताना आम्ही राम मारुति रोडवर थांबलो होतो, मामाआजोबा आणि मामीआजीला गाडीत घेण्यासाठी. तेव्हढ्यात धाडकन आवाज झाला आणि आख्खी गाडी हलली.
बाबा एका मिनिटात गाडीच्या बाहेर, मी आणि आई पण आलो बाहेर मग. एका मुलग्याने बाईक आमच्या गाडीवर आपटली. नंबर प्लेटचे दोन तुकडे झाले, बाकी काही नुकसान झाले नाही. दणकट आहे आमची गाडी. त्यादिवशी मी पहील्यांदा बाबांना एव्हढे चिडलेले पाहीले.
अशी आमची प्रवासाला सुरुवात झाली. ठाणे सोडले, पनवेलहुन खोपोलीच्या रस्त्याला लागलो. पळणारी झाडे, रस्ते, माणसे पाहून माझे डोळे दमले आणि थोड्या वेळातच मला झोप लागली. मी उठलो तेव्हा बहुतेक महड आले होते. कारण सगळे बाहेर होते मी एकटाच मगच्या सिटवर होतो. मग मी जागा झाल्याची सगळ्यांना जाणिव करुन दिली.
आज बाबांच्या एका हातात फुलांचा हार, पेढे, नारळ आणि पाण्याच्या बाटल्यांची बॅग, पाठीवर सॅक असे माझ्यासकट सगळे सामान होते. कारण आईने बाबांना सांगितले, साडी नेसल्यामुळे तीला हँडीकॅप झाल्यासारखे झाले आहे.
देवळात गेलो थोडा वेळ रांगेत उभे राहिल्यावर आम्ही गाभार्‍यात प्रवेश केला. बाबांनी बाप्पाला मोठा हार घातला, आईने नारळ, पेढे ठेवले बाप्पासमोर. तिथे एका ताटलीत केवढा खाउ होता, माझे तिकडेच लक्ष होते. तेव्हढ्यात एका धोतर नेसलेल्या आजोबांनी मला उचलले आणि बाप्पाच्या पायावर माझे डोके टेकवले, माझ्या नाकात दुर्वा गेल्या मला किती शिंका आल्या माहित्ये.
बाहेर आल्यावर मी आईच्या मांडीवर होतो दुदु पित, आई अथर्वशिर्ष म्हणत होती. दुदु पिउन झाल्यावर मस्त रांगत फिरलो मी आजुबाजुला.
दर्शन पटकन झाले त्यामुळे बाबा खुश झाले. मला माहित आहे त्यांना तिथली मिसळ खायची होती म्हणून. सगळ्यांनी भजी, मिसळ, पोहे काय काय हादडले. मग गाडीपर्यंत आलो तर सगळ्यांना कोकम सरबत प्यायची लहर आली. मला आणि आईला गाडीजवळ सोडुन सगळे गेले सरबत प्यायला. आई हँडीकॅप झालेली असल्यामुळे तिने मला बाबांच्या सीटवर बसवले खेळायला. मी पण म्हटलं चला बाबा येइपर्यंत गाडी वळवुन ठेवुया तर समोर एक मोठा 'भु भु' बसलेला. किती हॉर्न वाजवला तरी काही उठला नाही, शेवटी मी स्वतः उभा राहुन त्याला अअ‍ॅSSSSSSS केले तरी पण हलला नाही. माझा जोश पाहुन आईने एक फोटो पण काढला माझा, हा बघा

तेव्हढ्यात बाबा आले आणि माझी रवानगी मागच्या सिटवर झाली आईजवळ. येताना पण खुप गमति बघितल्या रस्त्यात. मस्त झाला माझा पहिला लांबचा प्रवास.